Ingrid Bilardie-de Boer (1971) is moeder van twee moedige jongens met een autisme spectrum stoornis. Samen met haar man Nico, poes Netty en de kinderen vormt ze een gezellig huishouden. Mijn eerste boek. Het verhaal ging over ‘de Lucky Star manage’ en het telde 150 volgeschreven A5 ringbandvelletjes. Schrijven bleek verslavend. De meeste schrijvers zullen die drang om te schrijven, verhalen te vertellen, de juiste woorden te vinden, herkennen. Schrijf je een tijdje niet, dan ploft het er vroeger of later toch weer uit. Toch schreef ik een tijdlang niet. Om te leven is ook geld nodig. En na wat stoetelbanen en uitzendwerk had ik ineens ontzettend leuk werk bij een ICT bedrijf. Dat slokte zeer effectief al mijn tijd op en ik werd er zo blij van dat ik het schrijven niet echt mistte. Maar bij de geboorte van onze oudste liep ik een paar blessures op waardoor ik thuis kwam te zitten.

En toen was hij er ineens: de plof. Ik schreef een paar literaire verhalen en een bundel magisch realistische verhalen over Sneeuw. Dankzij een duwtje van Netty van Kaathoven ontdekte ik mijn ware liefde: kinderboeken. Inmiddels was onze tweede zoon geboren en door hem leerde ik dat taal niet iets is wat iedereen vanzelfsprekend komt aanwaaien. Taal is complex, taal is een wonder. Dat je kunt lezen en praten, hoe het komt dat je dat kunt, is zo bijzonder. Alle kennis die ik opdeed over taal en ontwikkeling kwam uiteindelijk samen in ‘De drakendokter’ verhalen, die uitgegeven worden door educatieve uitgever Graviant – echt een geweldig fijne uitgever. En ik schrijf nog veel meer, zoals je op mijn boekenpagina kunt zien. Vaak in opdracht, voor doelgroepen en soms toch ook vooral voor mijn plezier.