Eric van Gils is geboren in 1960. Zijn hele leven wist hij dat hij anders was, maar niet waarom en waardoor. Pas na de geboorte van zijn zoon Daan, die al vroeg de diagnose autisme kreeg, begon hij dingen in het gedrag van zijn zoon te herkennen. In 2014 kreeg hij zelf de diagnose autisme. 

Hij schrijft de boekjes over ‘bep en bas‘ omdat hij uit eigen ervaring en die van zijn zoon ‘weet’ dat kinderen met deze diagnose behoefte hebben aan structuur, regelmaat, patronen en herhaling. Het begin en het einde van alle verhalen komen in grote lijnen overeen. De opbouw blijft ook hetzelfde bij elk verhaal. Elke laatste bladzijde tekst en elke laatste illustratie is in elk boekje hetzelfde, zodat de kinderen ‘weten’ dat het verhaal is afgelopen. Deze elementen brengen rust in het verhaal. 

De prachtige illustraties van Gemma Reuten vertalen precies de gedachten en ideeën van de schrijver. Daarnaast zijn de boekjes van ‘bep en bas‘ uitermate geschikt voor jonge kinderen, ook als ze géén diagnose binnen het autisme spectrum hebben.