Natuur, vriendschap, afscheid en de dood

Tekenen en schrijven zijn altijd hobby’s van me geweest. Inspiratie kan ik uit veel verschillende dingen halen. Meestal uit de mensen om me heen, de dingen die ik mee heb gemaakt en de natuur. Ik vind het heerlijk om naar de dingen te kijken en me te verwonderen, in plaats van te oordelen. Sinds anderhalf jaar hou ik een soort blog bij op Facebook, genaamd Scribo. Op Scribo staan illustraties met een klein rijmpje of gedicht, sommige lekker vrolijk en luchtig, over iets eenvoudigs, of over een actueel thema, anderen met een hele diepgaande betekenis.

Toscane
Enkele jaren geleden ben ik in Italië op vakantie geweest. Toen we door Toscane reden vielen meteen de grote velden met duizenden wuivende zonnebloemen me op. Van ver af gezien was het net of ze allemaal glimlachten. Dat was zo’n mooi gezicht! De zonnebloem is mijn lievelingsbloem. Elk jaar plant ik er een aantal in de tuin. Het is fascinerend om te zien hoe uit zo’n klein pitje zo’n grote, sterke bloem kan groeien.
Ik hou van de natuur en kan genieten van lange wandelingen. In het voorjaar zie ik hoe alles weer tot leven komt, hoe de eerste vlinders rondfladderen en de eerste bloemen zich openen.
In de herfst krijgen de bladeren schitterende kleuren, de mooiste paddenstoelen komen tevoorschijn en de zon tovert met haar gouden zonnestralen door de bomen. De herfst is ook een periode van afsterven en afscheid nemen. Zelf heb ik ook afscheid moeten nemen. Al deze dingen waren voor mij een inspiratiebron om het boekje van De Zonnebloem te schrijven.

De Zonnebloem is een veelzijdig prentenboek, waarin verschillende thema’s als de natuur, vriendschap, maar ook de dood op een begrijpelijke manier onder de aandacht worden gebracht. De tekst en illustraties zijn eenvoudig, maar knus, met een klein, poëtisch randje.

In het laatste gedeelte van het boek lezen we dat het in de zomer warm is. De aarde wordt kurkdroog en de zonnebloem kan niet meer drinken. Ze wordt ziek, glimlacht nog één keer en sluit dan haar ogen. De dood is een onderwerp waar we niet graag over praten, toch vond ik dat ook dit in het boek thuishoorde. We krijgen er nu eenmaal vroeg of laat allemaal een keer mee te maken. Het kan dan best lastig zijn om met een kind over dit onderwerp te beginnen, want ja, hoe pak je dit nu goed aan? Wat begrijpt hij of zij wel en niet? Welke dingen zijn misschien te heftig? Wil hij of zij er eigenlijk wel over praten? Door dit boekje voor te lezen aan een kind dat net een familielid of een huisdier heeft verloren kan het onderwerp wat bespreekbaarder worden gemaakt.

Gelukkig heeft dit boekje geen verdrietig einde en natuurlijk is het ook gewoon een leuk, voorleesboek om er op elk moment, zomaar even bij te pakken.

Graag wil ik jullie veel (voor)leesplezier toewensen.