Autisme, een slecht passend jasje
Ervaringsverhalen over het accepteren van autisme als een onderdeel van het leven.
Het is voor velen de vraag waarom volwassen mensen met autisme na hun diagnose reageren zoals ze reageren.
Er lijkt dikwijls nauwelijks iets aan hun gedrag te veranderen. Ze lijken niet gelukkiger of zelfbewuster te zijn geworden.
Er heerst nog allerlei angst en er zijn dwanghandelingen; ze hebben een depressie of vluchten weg in verbeelding; ze ontkennen het autisme bij zichzelf of imiteren succesvolle anderen in een poging om 'normaal' te lijken en 'er bij' te horen. Sommigen kennen nauwelijks emoties; maar als je nooit geleerd hebt wat dat is, hoe kun je die dan laten zien?
De auteur heeft mensen met autisme en mensen uit de omgeving van hen, gevraagd om hun ervaring weer te willen geven. Dat bleef zeker niet onbeantwoord. De respons is in dit boekje verwerkt, waarop de auteur, die zelf het syndroom van Asperger heeft, een toelichting heeft gegeven.
De slotsom mag zijn dat autisme het verkrijgen van zelfkennis ernstig belemmert. Juist die zelfkennis is nodig om een positieve eigen plaats in de wereld te verwerven.
De verzamelde meningen geven een duidelijk inzicht waarom het autisme-jasje vaak zo slecht past. Een echte aanrader voor volwassenen met autisme en hun omgeving.